شوق من فصل بهار است

شب چقدر درازه 

ماه چقدر بلنده

دل آدم میگیره

تو دیگر نیستی که زخم های قلبت را ببوسم، عطرت را بو بکشم.

عزیزدلم، فصل بهار که بیاید، تو بازخواهی گشت؟ غنچه ها که باز میشوند، خنکی صبحدمان که بدن را مورمور میکند، بر سر شاخه ها که جوانه سبزی پیدا  میشود؛ عزیزدلم.